پوریا رحیمی‌سام که در این دوره با دو فیلم سینمایی در جشنواره فیلم فجر حضور دارد در ارتباط با مسیر کاریش در سینما، گفت: شخصاً تلاش می‌کنم که در سینما کارم را درست انجام دهم و طی این مدت که در چند فیلم سینمایی حضور پیدا کرده‌ام برای هر کدام از آنها اتفاق خوبی افتاده است، همچنین در سال گذشته در جشن خانه سینما نیز کاندید شده بودم. به نظرم وقتی فیلم‌هایم و نوع ایفای نقشم دیده می‌شود بدین معنی است که کارم را درست انجام دادم.

در چنین وضعیتی که سینما روی دوش امثال بنده که جوان هستیم می‌زند و می‌گوید که شما بازیگران توانمندی هستید انتظار اعتماد بیشتری می‌رود، اما در هنگام تقسیم نقش‌ها این اتفاق نمی‌افتد.

مثلاً نوید محمدزاده پروسه رنج‌آوری را در این عرصه پشت سر می‌گذارد و حالا می‌تواند به عنوان یک سوپراستار فعالیت کند قاعدتاً و بر اساس آنچه که در کلیات و حتی جزئیات می‌بینیم این موقعیت نباید از آن نوید محمدزاده می‌شود اما به هر حال او  این اقبال را داشت که دوستانش استعداد و هوش شگفت‌انگیزش را دیدند، باور کردند و او حالا خدا را شکر به کارش ادامه می‌دهد.

نمی‌دانم دلیل بی‌اعتمادی و افرادی که در کاراکترهای مختلف خودشان را اثبات کرده‌اند چیست و من از آن برای خودم و نسل خودم به عنوان رنج‌نامه یاد می‌کنم این در حالی است که به ما در هر کجا که کاری سپرده شده است به بهترین شکل آن را انجام داده‌ایم اما باز آنهایی که باید اعتماد نمی‌کنند. این یک رنج بزرگ برای نسل من است و دلم برای بازیگران خوبی که مخصوصاً در شهرستان‌ها حضور دارند و فعالیت می‌کنند می‌سوزد.

اتفاقاً به نکته مهمی اشاره کردید چرا که نسلی وجود دارد که از من توقع چنین رفتاری را دارد مثلاً به من می‌گوید چرا فلان شکل لباس نمی‌پوشی و یا فلان کار را نمی‌کنی تا بهتر و بیشتر دیده شوی، اما اگر به صفحات مجازی من نگاهی بیندازید متوجه می‌شوید که من نمی‌خواهم من غیر از خودم باشم.

بارها برای من پیش آمده که به من پیشنهاد دادند که مثلاً در صفحات مجازی می‌توانیم برای تو کارهای تبلیغاتی انجام دهیم اما من از این موضوع خجالت می‌کشم چرا که همیشه ترجیح دادم که خودم باشم اما گویا در سینما افراد نقش‌های مهم‌شان را به کسانی می‌دهند که کارهای تبلیغاتی بیشتری انجام می‌دهند.