السا فیروز‌آذر، بازیگر سینما و تئاتر ، خصوص روز جهانی تئاتر بیان کرد: تئاتر در ایران قدمت دارد و شاید به هزار سال قبل از میلاد مسیح بازگردد و از اولین تئاترها « سوگ سیاوش » است.

 
وی با انتقاد از محدودیت‌های رشته‌های تحصیلی حوزه تئاتر ، گفت:من بعنوان کسی که دانشجوی فوق لیسانس ادبیات نمایشی است، شاید پاسخ تمام سئوالات در خودم باشد و آن، بیان این است :دعایت، خواسته‌ات و تقاضایت. من دانشجوی فوق لیسانس ادبیات نمایشی هستم، لیسانسم معماری است و در حال حاضر می‌خواهم برای دکترا اقدام کنم ولی متاسفانه ما رشته‌ای به نام تئاتر، سینما، کارگردانی و بازیگری نداریم و این بسیار باعث تاسف است که ما دانشجویانی داریم که طالب این حوزه‌ها هستند، ولی متاسفانه کسی نیست که پاسخ این چرایی‌ها را بدهد.
 
متخصص‌های این حوزه‌ها که نباید از آسمان بیفتند، اگر امکان این نیست که متخصص این حوزه‌ها را داشته باشیم، می‌توانیم کسانی را بورسیه کنیم و به دانشگاه‌های مختلف بفرستیم تا آموزش ببینند و به علاقه‌مندان این رشته‌ها در دانشگاه‌های کشورمان آموزش بدهند.
 
ما حتی فلسفه‌ی هنر برای رشته‌ی هنر نداریم بلکه این بخش تنها برای کسانی است که فلسفه خوانده‌اند. این بسیار بد است که راه را برای تحصیلت ببندند و اجازه‌ی متخصص شدن را در حرفه‌ای که دوست داری نداشته باشی. امیدوارم که این اجازه به جوانان داده بشود تا بتوانند متخصصین آینده باشند و تحصیلات آکادمیک داشته باشند.
 
افسانه‌های اساطیری و اسطوره‌ای و تئاترها، از آئین‌ها سرچشمه گرفته است و کم‌کم این آئین‌ها از قدیم تا به زمان حال، حالت امروزی پیدا کرده است و به شکل تئاتر درآمده است و به شکل ژانرهای مختلفی درآمده است.بسیار خوب است که ما روز ملی تئاتر داریم که این اهمیت تئاتر را بیان می‌کند که بسیاری از سنت‌ها را زنده نگه می دارد و حتی تبادل فرهنگ‌های مختلف با هم است.
 
تئاتر مانند رسانه‌ای است که تبادل اطلاعات در آن به شکل نمادها و عروسک‌ها در آمده است.بسیار خوب است که این روز در ایام عید است و در یک فضایی همراه با تعطیلات و شادی است. 
 
من با قرار گرفتن در شرایط تئاتر فجر به این نتیجه رسیدم که داوری در انتخاب آثار بسیار عادلانه بود چرا که با نظرات مردم و اهالی تئاتر نیز تقریبا همسو بوده است و این مسئله بسیار می‌تواند مشوق اهالی تئاتر باشد که ارزش کار خوب داده می‌شود که البته این مسئله متاسفانه در جشنواره فجر در حوزه سینما نبوده است و داوری‌ها و نتایج ناراحت‌کننده بود و با نظرات تماشاگران همسو نبوده است.وقتی عدالتی برای قضاوت کردن نباشد، بسیار صدمه می‌زند. 
 
تئاتر از لحاظ مالی حمایتی ندارد و بازیگر و عوامل دیگر کار، از لحاظ مالی تامین نمی‌شوند. باید یک حداقلی در بودجه در نظر گرفته شود طوری که در حد هزینه رفت و آمد و حتی حقوق یک کارمند داده شود و یا حتی امکانات اولیه برای علاقه‌مندانی که به این حیطه علاقه‌مند هستند. باید برای دانشجویان امکاناتی مثل موسسات یا حتی پلاتوهایی داده شود تا کار کنند. 
 
من باز هم تاکید می‌کنم در داوری‌ها نظریات سلیقه شخصی تا حدی دخیل است، درست است که کارهای کم خرج خلاقیت دارند ولی نباید اینطور باشد که کارهایی که باب میل ما نیست کنار گذاشته شود. باید به دانشجویان این رشته رسیدگی شود. علاقه‌مندان این رشته تمامی امکانات را ندارند، بلکه بسیاری از این امکانات را ما باید فراهم کنیم تا کارگردان‌های مختلف، طراحی‌های صحنه طبق بهترین و به‌روزترین متدها را به این افراد آموزش بدهد.