نشست نقد و بررسی فیلم « خانه ای در خیابان چهل و یکم » به کارگردانی حمیدرضا قربانی در برج میلاد برگزار شد.
در این نشست قربانی به عنوان کارگردان با بیان اینکه پس از سال ها دستیاری به این نتیجه رسیدم که می توانم فیلم خودم را بسازم، گفت: پس از درباره الی با آقای رضوی صحبت کرده بودیم که من بتوانم فیلمی بسازم که بعد از مدتی من داستانی واقعی را مطلع شدم که برایم جذاب بود و به عنوان طرح فیلمنامه ارائه کردم و مورد پسند آقای رضوی شد.
وی با اشاره به طرح این فیلم از یک داستان واقعی افزود: ما فقط طرح کلی را گرفتیم اما جزئیات را حذف کردیم و جزئیات از مال ماست.
سیمحمود رضوی تهیه کننده کار نیز فیلم را در ادامه مسیر آثاری دانست که تهیه کنندگی کرده و گفت: نگاه انسانی فیلم و نگاه درست باعث شد که این کار را انتخاب کنم چراکه کاراکترها در این اثر خارج از عرف کاری نمی کنند و کار تلخی نیز ساخته نشده است.
در ادامه این نشست بازیگران این فیلم از علی مصفا تا سارا بهرامی و خانم رضوی بر اینکه این فیلم به دلیل نیافتادن در بازی های حسی متفاوت بوده، تاکید کردند و کار را سخت قلمداد کردند.
اما حمیدرضا قربانی به نکات دیگری درباره فیلم اشاره کرد که از جمله آنها سکانس اول فیلم و ضدنور بودن آن بود که گفت: من نمی خواستم این صحنه کامل شود و خیلی درگیر این موضوع بودم تا اینکه فیلمبردار کار پیشنهاد کار ضدنور را داد که مطمئن شدم باید همین کار را بکنیم.
وی همچنین درباره اینکه کار به یک ملودرام تبدیل نشده، گفت: می خواستم از یک ملودرام حسی و سطحی به یک تعقل و عمق برسم و دوست داشتم بیننده وقتی از سالن سینما بیرون می آید فضای حسی نداشته باشد و به تعقل برسد.
آزیتا ایرایی نویسنده این فیلم نیز درباره این کار گفت: اولین واکنش من به طرح آقای قربانی منفی بود چون به نظرم این تم بارها ساخته شده اما بعد از مدتی احساسم این بود که موقعیت جدیدی می توان خلق کرد که این مساله را به درستی حل کند و برای همین کار برای من جذاب شد و با داستان کلنجار رفتم تا به این فیلمنامه رسیدم.
وی درباره پایان بندی کار نیز گفت: من به مدت یکماه پایان نداشتم و این به کابوس من تبدیل شده بود؛ طرح هایی داشتم که مثلا محسن به زندان برمی گشت زندان اما دوست نداشتم که پس از مدتی این جرقه به ذهن من خورد که باید عمو و پسر برادر با هم برخورد داشته باشند تا خشم پسر دیده شود و این پایان بندی را پر و بال دادم.
سحر عصرآزاد منتقد سینمایی این نشست نیز در سخنانی با بیان اینکه قصه در اول قصه تکراری قصاص است، گفت: قربانی در این فیلم زاویه نگاه داشته که دیگر سراغ دیه و کشمکش های بخشش و اعدام نرفته سا و دو برادر بودن داستان زاویه دید جدیدی را ایجاد کرده است.
وی با بیان اینکه این فیلم نیز باید در سودای سیمرغ پذیرفته می شد، گفت: این فیلم به دام ملودرام نیفتاده است و تماشاگر را درگیر خود می کند تا عمیق تر نگاه کند.
عصرآزاد همچنین با انتقاد از کسانی که ریتم این فیلم را کند می دانند، افزود: این فیلم ریتم پویا و همراه با داستان داشته و نباید فکر کنیم که باید همه فیلم ها ریتم تندی داشته باشند.
این نشست حاشیه های جالبی داشت که از جمله حضور دو بازیگر کودک فیلم بود و همچنین ارسال پیام از سوی مهناز افشار برای نشست بود و اینکه فیلمبردار کار می گفت قربانی می توانست مثل خیلی های دیگر به فرهادیسم بیافتد اما او فیلم خودش را ساخته است.
سلام به بازدیدکنندگان محترم :