لویس فرانک : فیلمهای « ابوالقاسم طالبی » متفاوت با آثار جشنوارهای است
« لویس فرانک »، منتقد آرژانتینی سینما درباره برگزاری هفته فیلم سینمای مستقل ایران در پایتخت این کشور گفت: هم فیلم های کوتاه، نیمه بلند و دو فیلم سینمایی پخش شده، نه تنها آثار جذابی هستند، بلکه به لحاظ قواعد و اصول سینمایی بسیار غنی هستند.
در حقیقت، آنچه ما تا به حال از فیلمهای جشنوارهای سینمای ایران دیده‌ایم که معمولاً از آن، به عنوان « فیلم هنری » یاد می شود مثل کارهای آقایان کیارستمی و فرهادی، کاملاً با این آثار تفاوت دارند.
این فیلم‌ها ( سینمای مستقل ایران ) بیشتر وابسته به منطق روایت خطی و روشهای کلاسیک مونتاژ ( تدوین )، مثل پویایی شرایط فیلمبرداری، تدوین موازی، روابط دائمی بین شخصیتها و... هستند، بنابرین شخص با دیدن این فیلم ها متوجه می شود با یک سری آثار سینمایی ژانر سر و کار دارد که مطابق با چارچوب و قواعد ژانر سینمایی است.
دو فیلم سینمایی ابوالقاسم طالبی، یکی بنام « قلاده های طلا » ساخته سال 2011 و دیگری « یتیمخانه ایران » ساخته 2014 یا 2015 هر دو هم به سنن و رسوم نگاه ویژه‌ای دارند و هم به رخدادهای واقعی، البته به شکلی نسبتاً تخیلی، می پردازند.
« قلاده های طلا »، در مورد کودتای ناموفقی که توسط سیا، MI6 و موساد مدیریت شد و در زمان انتخابات ریاست جمهوری ایران سال 2009، که طی آن احمدینژاد مجدداً انتخاب شد، است و سعی دارد به نوعی به سبک فیلم اکشن، گرایش پیدا کند و این گرایش در اواخر فیلم بیشتر مشخص می شود.
این فیلم، پویایی بسیار با اهمیتی دارد و شیوه ای خاص در روایت داستان را پی می گیرد، به طوری که به ما ایرانی را که قبلاً نمی شناختیم، نشان می دهد، چرا که ما امروزه، نگاهی بسیار غربی شده نسبت به ایران داریم در حالی که خصوصیات این کشور، ایرانی‌ها و همچنین روایات و رویدادهای مربوط به آنها بسیار متفاوت است.
فیلم دوم که بسیار قوی کار شده است و داستان بسیار تأثیرگذاری را نمایش می دهد، عنوانش « یتیم خانه ایران » است و در مورد اتفاقی است که حدود 100 سال پیش در ایران رخ داده است. قحطی بزرگی که باعث کشته شدن تعداد کثیری از مردم و کودکان شد که دلیل اصلی آن جلوگیری از توزیع مواد غذایی توسط نیروهای بریتانیای کبیر که آن زمان با نیروهای روسیه همکاری می کردند، بوده است. به عبارتی، روس ها موادغذایی مردم را به انگلیسی ها می دادند.
این یک قصه کاملاً شناخته شده در دنیاست. بنابراین، تمام این قحطی، وبا و مشکلاتی که ملت ایران متحمل شد، در ترکیب با گرایشات مردم در آن دوره که عده ای به فکر اتحاد ملی بودند و عده‌ای گرایش به غرب داشتند که این مورد دوم در زمانی که فیلم روایت می‌کند، غالب و چیره است و در نهایت این مسئله را نمایش می دهد که ملت به‌طور کلی قربانی می شود، قربانی غرب.
فرانک تصریح کرد: نکته مهم دیگر این است که این فیلم در زمان اکرانش در ایران، 1 میلیون بازدید کننده داشته که این رقم بسیار قابل توجه است.
« فابیو مارسلو سوریتا »، مسئول برگزاری هفته فیلم سینمای مستقل ایران در آرژانتین هم درباره آثار اکران شده خاطرنشان کرد: این فیلم‌ها، آثار جشنوارهای نیستند، اما فیلمهای بسیار محبوبی در ایران هستند. اگر این هفته فیلم نبود، قطعاً چنین آثاری به آرژانتین نمی‌رسید.
وی تاکید کرد: سینمای ایران در سال، 200 فیلم می سازد که این خودش برای ما خیلی جذاب بود. با توجه به اینکه این فیلم‌ها به بخش مستقل سینمای ایران تعلق داشتند، علاقمند شدیم که آن ها را به نمایش بگذاریم، چرا که سینمای ایران بسیار فعال است و سالانه جشنواره‌های بسیاری دارد که جوایز زیادی در آنها اهدا می‌شود و سینمای ایران، از سینماهای مهم دنیا به شمار می‌رود.
« ناتالیا »، از مخاطبان آرژانتینی هم درباره آثار اکران شده بیان کرد: فیلم سینمایی «یتیمخانه ایران»، برای من، حیرت انگیز بود. قبلاً فیلم‌هایی که از ایران دیده بودم، بیشتر فیلمهای جشنوارهای و هنری بودند در حالی که این فیلم با قالب حماسی و تاریخی خیلی برای من، جالب و حیرت انگیز بود. به اضافه اینکه، این فیلم به گونه‌ای مرا بیدار کرد، چراکه متاسفانه امروزه شرایطی است که برخی قدرت‌های اقتصادی، عزت و شرافت کشورهای نوظهور را پایمال میکنند.
یکی از مخاطبان آرژانتینی نیز درباره آثار اکران شده گفت: تمام فیلمهای کوتاه رو دیدم و خیلی از آنها خوشم آمد، حس زندگی خدایی و خوبی داشتند و صحنهها و زمینه آنها بسیار زیبا بود.
« زاورینا » مخاطب دیگر هم با اشاره به تماشای فیلم « تنهای تنهای تنها » اظهار داشت: برای من، خیلی جالب است که از طریق این هفته فیلم، می‌توانیم با کشوری که فاصله زیادی با ما دارد، رابطه برقرار کنیم و آن را بشناسیم. حقیقتاً بازی دو کودک فیلم « تنهای تنهای تنها » و هم بزرگ‌ها خوب بازی می‌کردند، اما بازی این دو کودک را خیلی دوست داشتم.
« گابریل »، دیگر مخاطب آرژانتینی با اشاره به تماشای فیلم « یتیمخانه ایران » عنوان کرد: خیلی از این فیلم و روایتی که داشت، لذت بردم. به نوعی برای من، غیر قابل باور بود چون واقعاً به این نوع فیلم‌ها دسترسی نداشتم. من خیلی سینمای مستقل را دوست دارم. در مورد خود فیلم هم، باید بگویم از موسیقی، صحنه‌هایش و آن پیرزن که با خاطراتش به فیلم چارچوب روایتی می‌دهد، خیلی خوشم آمد. مشخص است که این آثار، فیلم‌هایی هستند که با بودجه کمی ساخته شده‌اند اما جنبه های تصویری و صوتی فراوانی دارند که انسان مجذوب آنها می شود.
هفته فیلم سینمای مستقل ایران به همت بخش بین الملل جشنواره مردمی عمار و با شعار « ایرانی که هرگز ندیده اید »، از 5 تا 7 اسفند(23 تا 25 فوریه) در بوینس آیرس آرژانتین برگزار شد.
سلام به بازدیدکنندگان محترم :